Niezwykły Świat

Gray
Biegłem dość wolno jak na siebie.Wiedziałem, że Orzeł jest szybszy, bo pewnie też starszy, ale oczywiście w końcu doszło do mnie, że skoro  ma skrzydła, to jest wilkiem powietrza i takie sprawy jak bieganie to....hmmm po prostu był o wiele ode mnie szybszy.Nie mogłem się skupić na biegu, bo cały czas dyskretnie mu się przyglądałem.Chyba tego nie widział...Po kilku minutach dotarliśmy do jaskini.
-Zaczekaj tu chwilę i się rozgość, a ja skoczę po leki-rzuciłem-Tam są króliki-Dodałem, po czym wziąłem jednego i położyłem przed siedzącym Orłem.Widziałem, że się bał i nie chciał zostawać sam, dlatego sprintem pobiegłem krótkim korytarzykiem w jaskini.Było ciemno, ale doskonale znałem to miejsce, więc przebiegłem bez wypadków.Chwyciłem dwa liście piołunu i szybko się wróciłem.
Widocznie Orzeł był głodny, bo gdy wróciłem zobaczyłem tylko czaszkę i kręgosłup królika.Orzeł leżał gryząc jedną z kostek.Najwyraźniej zapomniał o niebezpieczeństwie.
-Już jestem i mam liście.E.... masz!-Podłożyłem mu pod łapę sarnią skórę-Jak będzie Cię bolało, to powiedz-Powiedziałem, po czym zabrałem się za wmasowywanie liści w skrzydła.Piołun posiadał malusieńkie kolce-strzykawki.Gdy wmasowało się liść w skórę, z kolców wylewała się maść "lecznicza", która strasznie szybko się wchłaniała, powodując pobudzanie mięśni. Strzykaweczki zaś wsysały obce substancje (przeciwciała) z krwi.
Wmasowywanie leków nie zajęło mi dużo czasu.piołun miał działanie natychmiastowe, więc Orzeł od razu rozprostował skrzydła.
-I jak?Podoba się?-zapytałem z uśmiechem.

Blue
Nie biegłam długo.Może jakieś 10 minut? Gdy dotarłam na miejsce odetchnęłam z ulgą. Podeszłam bliżej do wodospadu, po czym wskoczyłam do rzeczki. Było już trochę po świcie...Słońce świeciło niemiłosiernie, więc postanowiłam zostać chwilę dłużej w wodzie.Napiłam się i wyskoczyłam cała mokra na suchą ziemię.Otrzepałam się oblewając wodą wszystko wokół.Kamienny Wodospad był miejscem z lekka dziwnym.A składał się z wodospadu oraz kilku wielkich głazów dookoła niego.Nie rosły tu nawet wrzosy.Była tylko sama spękana ziemia i skały. Trochę to przypominało malutką pustynię, tyle że bez piasku. Kątem oka zauważyłam ruch przy jednym z głazów.
-Ktoś musi mnie szpiegować-Pomyślałam.Może była to pochopna myśl, ale  już od wyjścia z lasu miałam wrażenie bycia obserwowaną...Tętno mi wzrosło, bo się najnormalniej w świecie przestraszyłam
-A jeśli ktoś na mnie poluje?

Gray
Orzeł stał się jakiś taki wesoły, co bardzo mnie ucieszyło.Więc niewiele myśląc zapytałem:
-Jedyną rzeczą, jaką mógłbyś mi się odwdzięczyć, byłoby opowiedzenie swojej historii...Skąd jesteś?Jak się tu znalazłeś?Przed czym uciekałeś?

Ostatnio edytowany przez XSheWolfX (08-12-13 16:58:35)

Blue
Ostrożnie podeszłam do głazu, za którym, jak podejrzewam stało "coś", co mnie szpiegowało.Napięcie we mnie wzrastało, wiedziałam, że coś tam jest...Serce waliło mi jak szalone.Nie mogłam już wytrzymać tego ciśnienia...Zbliżałam się coraz szybciej.Lekko się zawahałam, ale ciekawość przezwyciężyła strach.Jednym ruchem znalazłam się twarzą w twarz z...wilczycą?Odskoczyłam przestraszona.Serce podeszło mi do gardła...mało zawału nie dostałam.Ale....ale ona?gdzie ona jest?Usłyszałam głośny plusk i wołanie:
-Ratunku!ratunku! nie umiem pływać!-Nie myśląc ani chwilę rzuciłam się, by pomóc wilczycy.Gdy znalazłam się krok od tafli zauważyłam, że...tonie.Jest już zbyt głęboko, bym mogła dopłynąć, zanim...zginie.
Szybka decyzja.Skupiłam się i naprężyłam wszystkie mięśnie.Swoją mocą chciałam jej pomóc.Woda zaczęła się wznosić bardzo szybko.Czyżbym miała aż tak wielką moc?Skupiłam się ponownie i jednym ruchem łapy wydostałam wilczycę spod lewitującej wody.Moja wodna łapa ułożyła ją bezpiecznie na suchej ziemi, po czym wlała się z powrotem do rzeki.Rozluźniłam się-to już koniec.
Oblana zimnym potem podbiegłam do wilczycy i zaczęłam akcję ratunkową.Udało mi się wykrztusić z niej ostatki wody.Poza faktem, że wilczyca była cała mokra wszystko było w porządku...

Gray
-Tak więc nie wiesz, przed czym uciekasz?-Zapytałem jeszcze raz, po czy dodałem-Jestem tu samotnikiem...W sumie nikt tędy nie chodzi...chciałbyś się u mnie przenocować?
Miałem wielką nadzieję, że Orzeł mógłby tu zostać choć na chwilę i pokolorować moje życie.Robienie czegokolwiek z kimś wydaje się sto razy lepsze!

Gray

-Dzięki!serio nie wiesz, jak się cieszę!Dzięki Dzięki!-Zakrzyknąłem podskakując z wrażenia-Serio.....huh!Wielkie dzięki!-na koniec lekko spoważniałem.-Od razu ostrzegam, że nie wytrzymasz ze mną nawet godziny, ale jako, że jesteś pierwszym moim gościem od roku...-bo w wieku trzech miesięcy raczej nikt mnie nie zauważał-...Będę się BAAAARDZO starał aby być znośnym...to...Tak ogólnie pasowałoby mi zrobić zapasy...pomożesz?-Wyrzuciłem z siebie to wszystko jednym tchem, po czym wziąłem Eliukaptus* i lekko naciąłem jego górną skórkę.Do środka włożyłem wysuszone oczy królika.Wyglądało to mniej więcej jak torba.Wrzuciłem parę jagód i maliny.
-No! to jak? idziesz, czy wolisz odpocząć?-Uśmiechnąłem się do wilka zakładając torbę.

Blue
Istotnie wilczyca wyglądała na "małą",ale mój instynkt mnie nie zmylił.Kilka blizn, które cały czas zasłaniała plus starte łapy?była troszeczkę podejrzana...czy jakiekolwiek szczenie tyle przeżyło?nawet ja jak byłam mała miałam parę ran...ale tutaj coś nie grało.
-Nie ma za co...cieszę się, że mogłam Ci pomóc.Jak się tu znalazłaś?-Zapytałam ostrożnie z lekkim uśmiechem."szczenię" patrzyło na mnie z zachwytem, a przecież jestem tylko wilkiem...-A! no i jeszcze jak masz na imię?

Gray

-Jasne!-Szybko rzuciłem, po czym pobiegłem na znaną mi polanę.nazywała się ona ,,Wiśniową", ponieważ rosło tu dużo dzikich owoców. Takich, jak na przykład dzikie wiśnie (od nazwy, ponieważ rosło ich najwięcej), porzeczki,jagody,truskawki, a nawet gruszki i śliwki. Podejrzewam, że kiedyś (bardzo dawno) ktoś zasadził tu sad i grządki ze słodkościami. Kiedyś słyszałem, że żyją tu niedźwiedzie, więc teren nie jest zbyt bezpieczny. Mimo to wybrałem to miejsce.Daje mi przecież większe szanse na wygraną.
Biegłem przez chwilkę sprintem, co dało dodatnie rezultaty "czasowe"?. Słowem dobiegłem do Wiśniowej Polany najszybciej jak mogłem. Rozejrzałem się dookoła i zauważyłem siedzącego przy Śliwie młodego niedźwiedzia. Przyjrzałem się mu.
-Czemu siedzi przy tym drzewie?-Zapytałem się sam siebie. W krótkim czasie obmyśliłem plan, który polegał na upolowaniu tego niedźwiedzia. Rozsypałem parę suszonych króliczych oczu na trawie przede mną. Niedźwiedź obrócił się, najwyraźniej czując zapach oczu. Zidentyfikował źródło, po czym nieufnie podszedł do krzaka, w którym to właśnie ukrywałem się ja, i przed którym to leżał rozsypany przysmak. Gdy schylił się i zaczął jeść oczka, wyskoczyłem z krzaków i lekko rozerwałem jego skórę grzbietową, lądując na niej. Zawył z bólu, lecz nie mógł mnie schwytać. Cały czas trzymałem się z wbitymi małymi pazurkami, jego grzbietu.Większa szarpanina powodowały tylko głębsze rany. Po jakimś czasie postanowiłem to zakończyć. Ostatecznym ciosem przebiłem warstwę mięsa (na grzbiecie) i uszkodziłem nerw kręgowy niedźwiedzia. Padł na ziemię sparaliżowany. Na wszelki wypadek związałem go jeszcze nadzwyczaj mocną ostrężyną, po czym poszedłem zbierać truskawki, porzeczki, jagody i gruszki.
Gdy wracałem do jaskini, było już ciemno.Byłem zmęczony targaniem niedźwiedzia. Oczywiście, aby się nie męczył zabiłem go tuż po związaniu. Doszedłem do kamiennego domu i ze zdziwieniem zauważyłem, że mój większy towarzysz jeszcze nie wrócił.Usiadłem więc i otrzepałem się z błota i wody. Padał deszcz.

Blue
-Eee... Jestem Blue!-Odparłam, choć wesoło, to i tak z lekkim zdziwieniem w dalszej części przyglądając się wilczycy- Co tu robisz?I czemu jesteś sama?
Starałam się dopatrzeć, co w wilczycy było nie tak, lecz pomimo wysiłku i okrążaniu jej, nie mogłam zgadnąć, co.

Ostatnio edytowany przez XSheWolfX (05-01-14 13:58:58)