Niezwykły Świat

Nightclaw

Ruszyłem przed siebie , a dziewczyna za mną. Jedno z Wejść było niedaleko , kawałek za parkiem. Zamyśliłem się. Aura milczała , rozglądając się ciekawsko dookoła , a ja ukradkiem przyglądałem się jej. Miałem wrażenie ( zresztą słuszne ) jakbym patrzył na anioła. Za każdym razem. W końcu miała chyba wszystkie cechy , którymi powinien wyróżniać się anioł - olbrzymie śnieżno-białe skrzydła , szczupłą sylwetkę , piękne włosy i hipnotyzujące spojrzenie. Jak obrazek... Otrząsnąłem się , gdy stanęliśmy przed bramą. Była otwarta. Cicho przeklnąłem
-Ludzie ... -wyjaśniłem , gdy dziewczyna spojrzała na mnie pytającym wzrokiem.-Ale jesteśmy już blisko. Pasuje tylko , żeby nikt nas nie zauważył.- uśmiechnąłem się lekko. Chłopak z ogonem i uszami kota oraz nadzwyczajnej urody panienka , z której pleców wyrastają skrzydła , teraz trochę przykryte bluzą i dotykające piórami ziemi. Taaaak , bardzo łatwo przeoczyć. Mimo wszystko skręciłem i ruszyłem wzdłuż muru , kątem oka wciąż widząc Aurę , idącą za mną jak cień. Po paru metrach skończyło się ogrodzenie Parku i stanęliśmy na wprost małego , obrzydliwie różowego domku. Wzdrygnąłem się. Jak zawsze , kiedy widzę coś wielkiego i okropnie różowego. Jednak tu właśnie znajdowało się jedno z Wejść. Przeskoczyłem przez niski , góra pół metrowy płotek i ruszyłem za domek. Z tyłu , przykryte jakąś płachtą i deskami było Wejście. A dokładniej dziura w ziemi , tonąca w mroku.