Niezwykły Świat

Shyvana

Kompletnie nic nie widziałam, ale byłoby niemądre teraz rozniecać ogień. Nie wiadomo kto się kryje między krzakami. Nawet nie zauważyłam drzewa przed nami. Koń od razu przed nim stanął dęba i upadłam na ziemię. Teraz nie miałam wyboru. Wyciągnęłam rękę, a ona buchnęła ogniem. Koń stał przede mną z przepraszającym wzrokiem. Powoli wstałam i jęknęłam z bólu. Spadłam na ostre kamienie. Z trudem znowu weszłam na konia i teraz powoli jechałam z palącą się ręką. Spojrzałam w prawo. Była tam łąka. Nakierowałam tam konia. Kiedy byłam na granicy lasu rozejrzałam się. Nikogo nie zauważyłam. Spojrzałam w dół. Koń stał na wydeptanej ścieżce, a nie daleko była tabliczka. Podjechałam do niej. "Północna Dolina --->" Popatrzyłam się na wprost.
- Chodź Artax. Tam jest nasz cel - koń spojrzał na mnie ucieszony. - W sumie, to tutaj możemy zrobić przystanek. Smok chyba mówił o jutrzejszym dniu. Chodź. Musimy znaleźć jakąś kryjówkę - nie przejechałam daleko, gdy zobaczyłam małą jaskinię pod korzeniami drzewa. Konia przywiązałam do gałęzi, a ja weszłam do jaskini, ułożyłam się wygodnie pod ścianą i zasnęłam.

Shyvana

Obudziło mnie rżenie konia. Wyszłam ospała ze swojej kryjówki. Spojrzałam na słońce. Było około wpół do szóstej.
- Jestem potwornie głodna. Nic nie jadłam od wczorajszego południa - potarłam brzuch. - Ale jest za późno aby coś jeść - szybko weszłam na konia i wróciłam na ścieżkę. Zaczęliśmy kłusować. Nagle przez głowę przepłynęło mi wspomnienie, jak kiedyś tata uczył mnie jeździć konno. To chyba było moje ulubione zajęcie, zaraz po polowaniu. Po policzku spłynęła mi łza. Nawet nie wiem czemu mnie zamknął w domu. Nigdy nie miałam przyjaciół. Tata zawsze mnie uczył, że nikomu nie wolno ufać. Szkoda że wtedy mamy już nie było. Ona zawsze mogła coś doradzić. Zwolniłam do stępu.
- Jak sądzisz Artax, jak tam jest? Z twojego odcisku na zadzie, wywnioskowałam, że jesteś z Doliny Zachodniej więc... - spojrzałam w na konia. - Super! Zaczynam gadać z koniem, który i tak niczego nie rozumie - Artax się obruszył, jakby chciał mi się sprzeciwić.

Niro

Obudziło mnie "śpiewanie" feniksa. Usiadłem ospały i rozejrzałem się. Zaniepokoił mnie fakt, że Shyvany nie było w gnieździe. Stanołem na równe nogi.
- Feniks! Gdzie jest Shyvy! - ptak usiadł mi na ramieniu.
"Pojechała do Północnej Doliny. Kazała mi przekazać tobie, że spotkacie się za parę dni i... jak to było... że jesteś dla niej jak brat, którego nigdy nie miała" spojrzałem na feniksa z nie do wierzeniem.
- Tak powiedziała? - ptak przytaknął. Zamyśliłem się. - Chodź, musimy pójść do Północnej Doliny. Skoro jestem dla niej jak brat, to nie powinniśmy się rozdzielać - Wyszedłem z dziury i rozejrzałem się. Nie było konia. Wyszedłem na granicę lasu i zacząłem iść ścieżką. Dopiero teraz zauważyłem dwóch nastolatków idących parę metrów przede mną.
- Nie ma innego wyjścia. Muszę iść tędy i mogę się tylko modlić by mnie nie zauważyli - feniks nic nie odpowiedział tylko uniósł się i zbliżył do tych osób.

Niro

Kiedy zauważyłem że dziewczyna stworzyła sztylety, przestraszyłem się.
- Nie czekaj! Feniks, do mnie! - ptak wrócił do mnie i usiadł mi na ramieniu. Wyjąłem miecz. - On nie chce robić wam krzywdy, ani ja. Tylko idę do Północnej Doliny - ptak przytaknął. - Więc przepraszam za niego, jeśli was wystraszył - patrzyłem to na dziewczynę to na chłopaka.

Shyvana

- Feniks! - usłyszałam. Zatrzymałam konia.
- Feniks? O nie! Niro! - Odwróciłam konia i pocwałowałam w drogę powrotną. - Jak go spotkam urwę mu łeb! Dlaczego za mną lezie?! - Artax wesoło zarżał.

Niro

Schowałem miecz i uśmiechnąłem się szeroko.
- Wielkie dzięki. A tak w ogóle jestem Niro - nagle usłyszałem dźwięk kopyt. Wytężyłem wzrok i zobaczyłem Shyvane. Po krótkiej chwili koń stał przed nami. Shyvy zsiadła z konia i spojrzała na nich podejrzliwym wzrokiem.

Shyvana

To wszystko było dziwne. W jednej chwili czuję niepokój o Nira, w drugiej gniew, a w trzeciej zakłopotanie.
- Wytłumaczy mi ktoś co tutaj się właściwie stało? Niro! Martwiłam się o ciebie, kiedy usłyszałam krzyki - Chłopak uśmiechnął się nie winnnie.
- Shyvy! - podbiegł do mnie. - Słuchaj, chciałem iść za tobą, ale napotkałem ich i... wiesz co, oni też idą tam gdzie my - spojrzałam na nich z kamienną twarzą i westchnęłam.
- Mówię ci to po raz kolejny. Chłopak z feniksem jest trochę podejrzany i nikt nie może się dowiedzieć, kim jesteśmy - wsiadłam na konia. - Miło było, ale żegnam - zanim pogoniłam konia, spojrzała jeszcze raz na chłopaka i dziewczynę. Zamyśliłam się i westchnęłam. Zsiadłam z konia. - Przepraszam że się tak zachowałam. Jestem Shyvana - uśmiechnęłam się lekko.

Shyvana

Wytrzymałam wzrok dziewczyny i westchnęłam.
- Ja i Niro jesteśmy... wybrańcami, albo jak wolicie, uciekinierami. Ja uciekłam z Doliny Południowej, a Niro Wschodniej - spojrzałam na Jacka. Wydawał się dosyć miły, za to ta dziewczyna... trochę dziwna. - A wy? Jeśli mogę wiedzieć? - wzięłam Artaxa za uzdę. Wolałabym, aby nie uciekł, bo Chimera mogłaby okazać się jakąś psychopatką.

Niro

Napięcie było dosłownie namacalne, ale tak samo jak Jack, nie chciałem się wtrącać. Podszedłem powoli do chłopaka. Wolałbym być teraz blisko niego Tak na wszelki wypadek. Spojrzałem na chłopaka i dziewczynę. Dla mnie Jack i Chimera byli spoko, tylko nie wiedziałem, jak Shyvy zareaguje na nich.