Niezwykły Świat

Marzenia

Me marzenia jak rzeka
Płynąca w świetle słońca,
Przez góry, doliny,
Na nich i pod nimi.
Umysł tak jasny... rozświetla jej drogę,
A ja marzę i myślę,
Bo to dodaje mi skrzydeł.
Szybuję nad wszystkim,
Wznoszę się, opadam...
Wciąż lecę... odpływam...
W modlitwie ręce składam.
Nareszcie zasnęłam,
Tylko w śnie marzenia spełnię...
Może nie mówiłam...
One nie są przyziemne...

Dlaczego, przyjacielu?

Jak to jest zniknąć,
Przyjacielu z dawnych lat?
Jak się nie pojawić,
Sądzić siebie niczym kat?
Ile bólu mi to dało,
Mimo że Ty cierpiałeś?
Czemu to się stało,
Skoro tak szczęśliwy byłeś?
Już nie wrócisz.
Choć bardzo tęsknię,
Nigdy się nie pojawisz...
To jak nóż w serce.
Taki sam jak Twój,
Ale ja jeszcze tu jestem...

No właśnie inspiracja była bardzo duża... Ogólnie mam tak, że jeśli mam się czymś inspirować, to tworzę na podstawie pierwowzoru, bo nie potrafię zrobić tak, żeby było zupełnie inne, a jednak miało jakieś powiązanie - albo tworzę coś podobnego (aż za bardzo), albo tworzę coś zupełnie nowego, mojego. To jest właśnie problem trochę, ale jeśli chodzi o takie własne tworzenie, to chyba dobrze, że od niczego bardzo nie zgapiam.
Jeśli chodzi o wszystkie moje wiersze, to właśnie Moje myśli podoba mi się najbardziej (jest tak, że dla mnie wszystkie są słabe, a to jest ok XD) i postaram się w przyszłości tworzyć właśnie wiersze podobne do tego, bo dobrze mi się pisało w taki sposób (chociaż myślenia było dużo :p).
I jak zwykle się cieszę, że się podobają, bo to dodaje mi motywację do dalszego pisania i właściwie gdyby nie twoje komentarze, nwm czy dalej bym tworzyła... dzięki ;)

Ano codziennie pisałam, ale miałam tak bardzo art-blocka czasem, że chciałam to rzucić albo... coś z tym zrobić... tyle że postanowiłam, że dotrwam jak najdłużej i przez to często wychodziły z tego tak beznadziejne rzeczy... tak beznadziejne... tak bardzo... serio xD
Właściwie to jak tak teraz weszłam na bloggera, to ten blog cały czas czeka żeby mógł być usunięty, więc na internetach nie istnieje, a ja mogę nadal oglądać jego treść... I to jest jeszcze gorsze niż myślałam... Storm... czemu mi to robisz? XD
Tak wracając do codziennego pisania... Teraz potrafię stworzyć nawet dwa wiersze w ciągu jednego dnia, ale tylko pod wpływem natchnienia, a później trudno o cokolwiek przez dłuższy czas (od kiedy wzięłam się za to na poważnie, dłuższy czas od niepisania to jakieś 2 tygodnie... coś koło tego w każdym razie :p).
Nie liczy się ilość a jakość :v
Nawet jeśli napisałaś niewiele, to lepiej jest, żebyś napisała kilka na dobrym poziomie, niż pińcet nie nadających się do niczego i beznadziejnych (tak jak moje z czelendża...)

Że tak powiem... zapomniałam wczoraj tego wrzucić xD
Wyzwanie wciąż trwa i jak na razie napisałam tyle:

1. Snow

Śnieżna zagadka

Biegnę, potykam się,
Zaspy są wszędzie.
Nie wiem co zrobię.
Co z nami będzie?
Gdzieś tam jesteś zasypana,
A śnieg ciągle leci z nieba.
Uginają się przede mną kolana,
Ale odnajdę Cię, moja kochana.
Dzień później znaleziono ciało...
Które z kochanków umarło?



2. Secret

Sekret

Tuż za oknem,
Dzierganą firanką
Sięgam wzrokiem
I widzę światło.
Słońca tam nie ma,
Ognia też brak.
Czy to jakaś ściema?
A może znak?
Nie wyjdę z pokoju,
Jestem zamknięta.
Nie powiem nikomu,
Zostałam sama.
To będzie sekret -
Moja tajemnica.
Przez nikogo nie widziana,
Przeze mnie odkryta.



3. Dream

Sen

Wczoraj śniłam, że zginęłam,
Obudziłam się - nie żyłam.
Teraz krążę,
Tutaj błądzę,
Jako duch albo zjawa
Przenikliwa oraz biała.
Chciałabym znów być człowiekiem,
To moje jedyne marzenie...
Może jeśli znowu usnę,
W swoim ciele się obudzę?
Jak myślałam, tak zrobiłam...
I już się nie obudziłam...