Niezwykły Świat

Rozdział 1
Oddział X

Kiedy się obudziłam,nic się nie zmieniło. Dalej ten sam szarawy pokój, dalej to samo błękitne łóżko. Zwykłe brązowe szafki z drewna.
- Pewnie to był tylko sen.- Uśmiechnęła się do siebie, ale w tym samym momencie zrzuciłam latarkę z łóżka- Jednak nie.- Odparłam ze smutkiem.- Trzeba byłoby się zacząć zbierać.- Wstałam. Przebrałam się w jeansy, szarą koszulkę. Zaplotłam włosy w francuza. Wyszłam z domu i spojrzałam na moją stadninę. Wywiesiłam na bramie znak " Zamknięte". Przygotowałam wóz do przewozu koni. Weszłam do stajni gdzie stało sześć koni. Na pewno wyczuły że dzieje się coś złego, bo zaczęły rżeć.
- Witaj Hania.- Zwróciłam się do kasztanowatej ( rudobrązowa sierść) klaczy ze strzałką. Ona zarżała częściowo wesoło, częściowo z niepokojem. Wzięłam jej siodło i czaprak. Włożyłam te rzeczy do samochodu. Wróciłam do stajni i wzięłam wędzidło. Założyłam go Hani i poszłam z nią do wozu. Dałam jej siano i wodę. Zamknęłam wóz. Pojechałam z nią do stadniny " Stadnina Pod Gwiazdą". Przyjęli ją tam gościnnie a mi dali 500 zł. Następnego dnia wróciłam po Gobiego. Był to kary ( czarna sierść) Kuc Islandzki z Gwiazdą. Zawiozłam go do stadniny " Koronka". Tam odmówiłam pieniędzy i w reszcie stadnin. Kolejnego dnia wróciłam po Natalii. To była Gniada ( sierść brązowa, grzywa i ogon czarne) klacz z Kwiatkiem. Przyjęli ją w stadninie " Zamek Koni". Kolejnego dnia przyszłam po Darona. Był to Bułany ( sierść żółtawa, grzywa i ogon ciemne) rumak. Wzięli go do "Kaliego". Następnego dnia wróciłam po File. Była to Izabelowata ( sierść złotawa, grzywa i ogon białe) klacz z Gwiazdą. Zawiozłam ją do " Kwiata". Kolejnego dnia przyszłam po ostatniego konia. Mojego ulubieńca.
- Hejka Robi.- Zwróciłam się do rumaka. Był to starszy koń. Całkiem siwy. Wzięłam jego rzeczy i zawiozłam go do " Końskiego Nieba". Wróciłam wstrząśnięta. Był już wieczór. Chciało mi się płakać.
- Oddałam wszystkie konie. Sprzedałam wszystko. Po jutrze tą posiadłość zabierze mój przyjaciel.- Westchnęłam.- Tylko co jeszcze zrobić z moim kotem.- W tedy usiadł na moim łóżku Kajtek. Rudo biały kotek. Był cały rudy, nie licząc łapek i brzuszka.
- Może oddam go Mikołajowi ( Mikołaj to jej brat)? Tak zrobię.- Odparłam i pogłaskałam kociaka.- Jutro cię mu oddam.- Podniosłam Kajtka i położyłam do na kolanach, a on mruczał. Po chwili odłożyłam go na podłogę. Wstałam i wzięłam jego miskę. Nasypałam do niej dużo karmy. Umyłam się i przebrałam. Weszłam senna do pokoiku i położyłam się spać. Wstałam późno. Dlaczego miałam wstać wcześnie? Nic mnie teraz nie obchodziło. Sennie wyszłam z łóżka, obmyłam się i ubrałam tak jak wczoraj. Tym razem zaplotłam dwa warkocze, a w nie wplotłam stokrotki, które zebrałam wczoraj wieczorem. Dziwiło mnie to że jeszcze nie zwiędły. Wzięłam miskę Kajtka, napełniłam ją, a kociak jadł wesoło. Przygotowałam karmę i klatkę. Kiedy skończył jeść spakowałam jego rzeczy, a jego samego włożyłam do klatki. Wsiadłam do auta i zawiozłam do brata który mieszkał na wsi. Dojechanie tam wzięło dużo czasu. Ok. dwie godziny. Kiedy byłam na miejscu, pierwszy raz od dwóch lat ujrzałam to miejsce. Sad pełen zielonych jabłonek ( ponieważ była wiosna). Stawik, w którym wesoło odbijało się słońce. Murowany dom, w którym mieszkał Mikołaj razem ze swoją dziewczyną, Darią. Ale niestety nie uradował mnie widok dawnego domu. Mikołaj wyszedł mi na przywitanie.
- Eliza! Kochana siostro!- Zawołał Mikołaj. Podbiegł do mnie i przytulił mnie.
- Witaj braciszku. Przywiozłam ci Kajtka i przepraszam że tydzień temu nie złożyłam ci życzeń urodzinowych, na osiemnaste urodziny.- Odparłam z łzami szczęścia w oczach.
- Nic nie szkodzi. Ważne że tutaj jesteś. Wypiękniałaś odkąd się ostatni raz widzieliśmy dwa lata temu.- Uśmiechnął się do mnie również z łzami w oczach. Nagle z domu wybiegła Daria.
- Och, witaj Eliza!- Zawołała Daria. Ucieszyłam się na jej widok.
- Ojej, cześć Daria. Powiedzcie mi, ile lat już ze sobą chodzicie?- Zapytałam.- Kompletnie nie jestem na czasie, co dzieje się u mojej rodziny.- Uśmialiśmy się.
- Już trzy lata.- Daria uśmiechnęła się do Mikołaja.- Może zostaniesz na obiad?- Przytaknęłam podekscytowana. Wyjęłam z samochodu kota i go wypuściłam.
- Proszę tu macie klatkę, karmę i miski oraz jego ulubione zabawki.- Uśmiechnęłam się do nich. Weszliśmy do domu. Obiad minął nam bardzo miło. Była już osiemnasta. Musiałam się już pożegnać. Przyjechałam do domu o dwudziestej. Przebrałam się w ciuchy które miałam mieć na wyjazd ( czyli rurki, szarą koszulę i uczesałam sobie koka) i poszłam spać. Obudziłam się dokładnie za pięć pół noc. Obmyłam się szybko. Usiadłam na łóżku. Mrugnęłam i nagle ten chłopak pojawił się przede mną. O mało nie wrzasnęłam, ale on mi zakrył usta ręką.
- Weź! Nie strasz tak człowieka.- Odparłam odsuwając jego rękę od twarzy.
- Masz jakąś pelerynę?- Pokręciłam przecząco głową.- To masz. Tych których spotkamy nie mogą zobaczyć twojej twarzy.- Odebrałam pelerynę i szybko ją założyłam. Zakryłam sobie głowę kapturem.
- Jesteś gotowa.- Wziął mnie za rękę i wyprowadził na zewnątrz. Tam stał motocykl. Wsiedliśmy na niego. On kierował, a ja siedziałam za nim. Jechaliśmy długie godziny. W końcu ujrzałam dużą górę. Prosto w nią jechał chłopak.
- Zaraz, zaraz! Co ty robisz?!- Zawołałam.
- Mam ją. Możecie otworzyć bramę.- Odparł, jakby sam do siebie. Nagle mała część góry otworzyła się jak drzwi. Wjechaliśmy do wnętrza góry. Za nami wrota zamknęły się z cichym skrzypnięciem. W środku wszystko było zrobione z metalu. Rozejrzałam się. Wokół mnie plątali się ludzie przypominający naukowców, jakichś wojowników i wiele innych ludzi. Wnętrze było potwornie wielkie. Mosty, drzwi i wiele innych rzeczy. Zatrzymaliśmy się przy średnich drzwiach.
- Wysiadaj.- Odparł. Wysiadłam, a on za mną.- Tu jest twój pokój.- Odparł, kliknął guzik i otworzyły się drzwi. Zajrzałam do niego. Świeciło się światło, co mnie ucieszyło.
- A mogę chociaż poznać twoje imię?- Spytałam miło trochę cofając się od pokoju.
- Emm... Flash ( Flesz).- Uśmiechnęłam się miło, a on odwzajemnił uśmiech.- Zbiórka pod wielkim posągiem o siódmej.- Odparł. Weszłam do pokoju, a on zamknął za mną drzwi. Pokój był większy od mojego. Ściany były zrobione z cegły, a one były pomalowane na blady błękitny. Łóżko było jednoosobowe. Kołdra była koloru szarego, a poduszka białego. Ogólnie cały pokój był kształtu kwadratu. Łóżko było naprzeciwko w prawym rogu. W lewym rogu stało drewniane biurko. Była na nim kartka i długopis. Obok w prawym rogu była łazienka z prysznicem. Podłoga była zrobiona z drewna. Westchnęłam. Weszłam do łazienki, obmyłam się. Zauważyłam że w łazience była szara piżama, akurat mojego rozmiaru. Założyłam ją, zgasiłam światło i poszłam spać.

Rozdział 2
Pierwsze Lekcje

Kiedy wstałam, było ciemno jak poprzedniej nocy. Tylko spod drzwi, snuły się pręgi światła. Usiadłam na łóżku i rozciągnęłam się. Wstałam i ruszyłam do łazienki. Obmyłam się i przebrałam w to co wczoraj, razem z płaszczem. Z kieszeni koszuli wyjęłam pamiętnik. Usiadłam przy biurku i zaczęłam pisać:
" Mój Drogi Pamiętniku
Wczoraj przydarzyło mi się dużo dziwnych rzeczy."
Nie dokończyłam bo zadzwonił dzwonek.
- Co to jest?- Schowałam pamiętnik do kieszeni i wyszłam z pokoju. Zauważyłam " uczniów" zmierzających do Wielkiego Pomnika. Zamknęłam za sobą drzwi i ruszyłam razem z nimi. Kiedy stanęłam pod wielkim pomnikiem, wyszedł Flash.
- Witam nowych i starych uczniów w Oddziale X!- Zawołał do publiczności.- Zbiórka dla klas pierwszych będzie za półgodziny, tutaj pod pomnikiem. Dla klas drugich za półgodziny, pod Pierścieniem Zwycięstwa. Dla klas trzecich...- W tym momencie przestałam słuchać. Zaczęłam marzyć. Rozmyślałam jak będzie na pierwszych lekcjach. W końcu rozbudziły mnie oklaski. Uczniowie klaskali dla Flash'a, więc i ja zaczęłam.
- Dziękuję że mnie wysłuchaliście. Życzę miłego dnia.- Odparł.- Możecie się rozejść.- Dodał. Wszyscy zaczęli się pchać. Przewrócili mnie. Próbowałam wstać, ale mi się nie udało, bo jak byłam już na kolanach ktoś mnie musiał popchnąć. Po pięciu minutach większość się już rozeszła. Flash podszedł do mnie i podał mi rękę.
- Dzięki.- Uśmiechnęłam się do niego.
- Wiem jak to być nowym w szkole.- Popatrzył się na mnie miło.- Masz tu ubranie na lekcje.- Uśmiechnęłam się do niego i pobiegłam do pokoju. To był strój do karate. Przebrałam się. Miałam tylko pięć minut do lekcji więc zaczęłam już powoli iść w stronę pomnika. Usłyszałam kroki za sobą. Obejrzałam się. Biegli tam uczniowie ze wszystkich klas. W strachu zaczęłam biec jak najszybciej w stronę pomnika. Zdziwiło mnie to, że biegłam przerażająco szybko. Zatrzymałam się przy pomniku. Po chwili Flash wyszedł na scenę.
- Dobrze. Teraz chodźcie za mną do sali treningowej.- Odparł i ruszył w głąb góry. W końcu doszliśmy do wielkich drzwi. Otworzył je specjalnym kluczem. Ujrzałam wielką salę w-ficzną. Podłoga była obłożona materacami. Poszedł przodem. Kiedy wszyscy weszli drzwi się zamknęły z hukiem. Uczniowie zgromadzili się wokół Flasha.
- Frank. Podejdź do mnie.- Podszedł do niego wysoki chłopak z czarnymi włosami, ciemną cerą i brunatnymi oczami. Flash pokazał nam parę ciosów. Dobraliśmy się w pary. Ja byłam z dobrze rozbudowanym chłopakiem o imieniu Kariol. Miał rude włosy, jasną karnację i błękitne oczy. Pragnę żebyście zauważyli, że w jej klasie byli sami chłopacy. Powaliłam go po dwóch minutach. Próbował skopiować moje ruchy, ale mój sposób walki tylko ja umiem kontrolować. Po dwóch godzinach ćwiczeń, byliśmy zmęczeni i spoceni.
- Dobrze. Teraz poćwiczymy uniki. Może poproszę do siebie pannę Elizę.- Podeszłam do niego. Próbował mnie zaskoczyć prawym sierpowym, ale ja się schyliłam i podcięłam go.
- Łał. Świetnie.- Odparł Flash.- Jestem pod wrażeniem. Kto chciałby być w parze z panienką Elizą?- Wszyscy się cofnęli. Ja się cichutko zaśmiałam.
- Ona się śmieje jak anioł.- Usłyszałam szepty od chłopaków z przodu.
- To ja będę z nią w parze.- Odparł Flash. Próbował mnie zaskoczyć wszelkimi sposobami, ale mu się nie udawało. Po godzinie już kończyły się lekcje.
- Dziękuję wszystkim, za tą lekcję. Życzę miłego dnia.- Odparł. Ja się odsunęłam na bok. Wszyscy przebiegli obok mnie. Już miałam wychodzić kiedy Flash mnie łapał na ramię.
- Może jutro po lekcjach oprowadzę cię po naszej szkole?- Zapytał z rumieńcami. Uśmiechnęłam się do niego. On odwzajemnił uśmiech.
- Z chęcią.- Odparłam. Puścił mnie, a ja wyszłam z sali. Pobiegłam do pokoju, przebrałam się i położyłam na łóżku. Wzięłam długopis i pamiętnik. Napisałam w nim wszystkie moje dzisiejsze  i wczorajsze przeżycia.

Zgadzam się z Wilczycą , masz talent , tylko uważaj na drobne błędy ;) Pisz dalej , zaciekawiłaś mnie :D

Poginka napisał:

Miała siwe pasemka na czarnych włosach. Miała dużo zmarszczek.

Powtórzenie = "miała"

Poginka napisał:

Wyszła dziewczyna gdzieś tak mojej wysokości, miała długie do pasa czarne włosy. Jej cera była porcelanowo blada. Jej oczy miały wszystkie kolory tęczy i jeszcze więcej. Jednym słowem, była po prostu piękna.

1. Nie "mojej wysokości". To brzmi ciut nienaturalnie. Nie lepiej "mojego wzrostu" , czy coś ?
2. "Jej cera była ..." , "Jej oczy miały ..." . Chyba też powtórzenie , przynajmniej jak dla mnie , bo jestem na tym punkcie przewrażliwiona.
3. "Jednym słowem , była po prostu piękna". Niby okey , ale tak naprawdę wystarczyło by samo "Była po prostu piękna" albo "Jednym słowem była piękna" , zamiast takiego miszungu ;)

Poginka napisał:

Powiedz mi Eliza, gdzie uczyłaś się tak dobrze walczyć?-

Okeyos , ale może bardziej "nauczyłaś" ;)

Poginka napisał:

Wszyscy jak wmurowani uciszyli się.

Ten zwrot jest dość dziwny , nie sądzisz ? Uciszyć się jak wmurowani ... XD Chyba "Wszystkich zamurowało" czy coś. Albo po prostu "Zapadła cisza" , czy coś ;)

Poginka napisał:

To pytanie mnie dość mocno dziwiło. Nikt jeszcze takie pytanie mi nie zadał, do teraz.

Emm ... Coś mi tu nie pasuje. Chwila ... O , już wiem co ! Jest dziwny szyk pierwszego zdania. Może lepiej brzmiałoby "To pytanie dość mocno mnie zdziwiło" , czy coś. A druga część ... Nie musiałaś dodać tego "do teraz". Jest zbędne. I tu też masz dziwnie zbudowane zdanie. "Nikt jeszcze nie zadał mi takiego pytania." byłoby moim zdaniem lepsze. A właśnie ! Przy okazji - masz błąd powtórzeniowy - dwa razy "pytanie" ;)

Poginka napisał:

Nowa cichutko się zaśmiała. Jej głos był słodki jak miód. Właśnie dlatego miałam jeszcze większe wrażenie że jest zła, ale dopóki nie miałam pewności nikomu o tym nie mówiłam.

No po prostu mi to nie pasuje. Ale bardziej logicznie. No bo jak można mieć wrażenie , że ktoś jest zły ? Tak "zły" ? Po prostu ? W ogóle pasowało by ogarnąć definicję słowa "zły" , bo nie wiem co sądzić o postaci ,która jest określana mianem "złej". Ale to temat na dyskusję. Ja mówię tylko , że mi to nie pasuje , ale to nie błąd ;)

poginka napisał:

Wokół dało się słychać ciche śmiechy. Chłopaki zaczęli się śmiać coraz głośniej.

Śmiać ,śmiechy ... jakoś to brzmi mi jak powtórzenie ;)

Poginka napisał:

Zawrzeszczały wszystkie głosy wokół mnie.

Zawrzeszczały ? Emm ... Nie ? Nie pasuje tu. Głosy jako tako nie wrzeszczą... Zwłaszcza ,że to w kontekście było pytanie... Może dało by się to zastąpić czymś innym ? W sensie .. na pewno się da. Ja na razie nie mam pomysłów ;)

Poginka napisał:

Wybaczcie mi chłopaki, ale nie przyjdę ponieważ... mam wiele spraw do zrobienia.[/color]- Uśmiechnęłam się niewinne, po czym odwróciłam się, odłożyłam tackę i ruszyłam w stronę pokoju.

Da się uśmiechnąć winnie ? XD

Poginka napisał:

Wzdychnęłam i pokiwałam wolno głową. Odwróciłam głowę, tak by nikt tego nie widział. Zobaczyłam jak Luna złowieszczo się uśmiecha.

Wzdychnęłam ... Wiesz , to słowo dziwnie mi nie pasuje. Niby tego nie podkreśla , ale ja mam zawsze wrażenie , ze jest jakieś takie nie pasujące , jakby ciężkie. Taki błąd. Nie lepiej byłoby to zastąpić słowem "Westchnęłam" ?

Czekaj ... ona pokiwała głową i odwróciła , żeby nikt tego nie widział ? ... Loading ... What ? Nie łapię tego fragmentu. A przy okazji jest błąd powtórzeniowy ( głowa)

Złowieszczo ... to słowo mnie rozwala XD I zawsze próbuję sobie wyobrazić złowieszczy uśmiech ... I zawsze przypominam sobie Loczka z musicalu , czy czegoś takiego ... ale nie ważne XD

Poginka napisał:

Przytaknęłam z uciechą.-

UCIECHĄ ?! Naprawdę ? ... Z radością , z uśmiechem  , ale z uciechą ?! XD To nie błąd , ale naprawdę lepiej byłoby to zmienić XD

Poginka napisał:

- Mój przyjaciel specjalne dla mnie ją wyhodował.

...

Sorry , musiałam XD

Poginka napisał:

Uśmiechnęłam się ze łzami w oczach.

Ze łzami w oczach ? ZE ŁZAMI W OCZACH ?! Kobieto , facet ci się oświadczył niebieską różą , a ty masz łzy w oczach ?! ... Te nowoczesne związki mnie zabijają ... XD

Poginka napisał:

Bez słowa weszłam do pokoju.

A do kogo się miała odezwać ? Do tej róży ? XD

Poginka napisał:

Położyłam na stoliku kartkę. Położyłam się na łóżku i patrzyłam się z zachwytem na przepiękną różę.Położyłam ją na piersi i zasnęłam.

Błąd powtórzeniowy - "położyłam"

Poginka napisał:

]Otworzyłam je i zobaczyłam coś, co przeraziło mnie, mimo to że jestem odważna.

No cieszę się niesamowicie , ze jesteś odważna , ale takie coś w tekście to jest raczej chwalenie się XD Chociaż , czy ja wiem ? XD

Poginka napisał:

Miały jajowate głowy, wielkie czarne oczy. Mieli założone kombinezony. Ufoludki rozejrzały się.W końcu zaczęli iść w moją stronę.

Czekaj ... "miały" , "mieli" . Błąd powtórzeniowy + zmieniony rodzaj ... ale w przypadku UFOsów to normalne ( czy nie ? ) . No i rozejrzały się i zaczęli iść... Czyli rodzaj inny. Znowu XD

Poginka napisał:

Weszłam powoli do pokoju i zamknęłam drzwi. Po krótkiej chwili coś z impetem uderzyło w drzwi, aż się trochę ugięły.

Znowu powtórzenie. Drzwi tym razem.

Poginka napisał:

Cicho zawarczałam.

Zawarczałaś ?! Naprawdę ?! A od kiedy jesteś psowatym ? Coś ominęłam ? ...

Poginka napisał:

Wokół mnie leżeli nieprzytomni uczniowie. (...)

- Nie rób tego.- Usłyszałam cichy głos. To był Frank. Popatrzyłam się na niego. Płakał, tak samo jak reszta. Patrzyli się na mnie prosząco.

A to oni nie byli nieprzytomni ?

Poginka napisał:

Drugi trochę mocnej rozbudowany podszedł do mnie.

Nie rozbudowany , tylko ZBUDOWANY .

Poginka napisał:

Kiedy ujrzałam go całego pobitego zawarczałam naprawdę głośno.

Znowu warczysz ... a ja nadal nie wiem czemu ...

Poginka napisał:

Pobiegłam w jego stronę. Spróbował złapać moją rękę, ale ja odskoczyłam w prawo i uderzyłam go prawym sierpowym. On upadł na drewnianą podłogę. Wstał. Szybkim ruchem złapał moje obie ręce, jedną ręką. Drugą ręką wyciągnął dziwny nóż.

BOŻE , ILE RĄK !!!!!

Aż je popodkreślam ... W ostatnich zdaniach to są błędy powtórzeniowe. Pierwsze nie. Tylko te później...

Poginka napisał:

Oddam się wam.

Mam skojarzenia ....

Poginka napisał:

Wszystkim ze zdziwienia opadły szczęki.

Wszystkim , znaczy komu ? Nieprzytomnym uczniom czy ufoludkom ?



Okey , to koniec mojego pastwienia się nad tym rozdziałem. Ogólnie uważam , że masz więcej błędów niż poprzednio. Naprawdę. Zwłaszcza powtórzeniowych. Radzę ci , żebyś przed opublikowaniem przeczytała taki tekst na głos. Dzięki temu łatwiej wyłapać te błędy , logiczne i powtórzeniowe. Jak masz problem ze zmianą wyrazów , to znajdź internetowy ( czy normalny ) słownik synonimów ;)

Po za tym muszę się przyznać , że nie mam pojęcia co się dzieje. Od momentu kiedy przyleciało UFO . Naprawdę , nie łapię się. Ale z drugiej strony straciłam cały kontekst , więc może to dlatego ...

Nie jest źle. Pisz dalej , bo się w życiu nie połapie. XD  . I tak w sumie , to ja się zastanawiam, jaki ty gatunek piszesz. Bo z początku przeczuwałam fantasy , a tu s-f wchodzi ... XD

Życzę weny , piszaj ;)