Niezwykły Świat

Moje KP(WOW)

Imię: Cone
Wiek: 2 lata
Płeć: basior czy jeszcze nie? :D (wilczek)
Moce: ?
Numer: 313
Zdjęcie/kawałek przeszłości :

Jako szczenię pamięta tylko tyle... Leżał sobie spokojnie w podziemnej, wielkiej norze (może nie pasuje do wilków, ale #takbyło :D), kiedy nagle przybiegł do niego ojciec i chwyciwszy jego i jego siostrę, wybiegł z nory. Wtedy Cone usłyszał wycie psów i najprzeraźliwszy hałas, którego źródła nie mógł znaleźć. Dźwięk dobiegał z każdej strony. Dorosły wilk biegł najszybciej jak mógł, mocno trzymając dzieci. Hałas był coraz głośniejszy. Nagle wszystko umilkło, poza jednym, małym pociskiem, który świsnął w powietrzu. Czas się zatrzymał. Wtedy Cone ujrzał źródło całego problemu. Wielka szara maszyna z dwoma przeraźliwie jasnymi światłami. Ktoś na niej był...Ktoś w środku, na górze. Psy biegnące po bokach. Więcej szczeniak nie miał okazji zobaczyć. Czas nie mógł wiecznie stać w miejscu. Jego ojciec padł na ziemię. Wszystko zniknęło. Nic nie liczyło się poza... Cone przeturlał się metr w przód, ale mimo to podbiegł na swoich malusieńkich nóżkach przewracając się co chwilę w stronę rannego. Ostatnie co zobaczył, to smutne, zeszklone od łez bólu, czarne oczy swojego Ukochanego Taty. Szczeniak rozpłakałby się, gdyby nie szok. Wszystko trwało góra 5 sekund.
- Znajdź siostrę, uciekajcie - Ostatnie słowa najważniejszej osoby w życiu małego Cone'a.
- Kocham Cię - Wyszeptał przez (teraz już) łzy, po czym pobiegł w poszukiwaniu siostry. Niestety, nie był dość szybki. Jakieś ręce pochwyciły go i... kątem oka dostrzegł siostrę, leżącą pod wielkim liściem. Nie mógł nic zrobić. Wszystko poczerniało, a on stracił przytomność.

*To takie "wstępne" "wstępne' dane, na przykład opisu za bardzo nie umiem zrobić...Zdjęcie wszystko załatwia :v Ale w każdym razie jeszcze pewnie zedytuję tego posta, więc ie ma się o co martwić ;3

Ostatnio edytowany przez NinjaCheese_ (14-12-14 20:47:32)

*Kto zaczyna? Jako że jesteśmy na jednej wyspie a ja się jakoś z Wami nie zgrywam, to chyba zupełnie przez przypadek będę po drugiej stronie wyspy czy coś takiego xD

Cone

  Obudziłem się. Muszę przyznać, że nie mam klaustrofobii, ale ten widok przeraził mnie bardziej niż cokolwiek w przeciągu...Hmm no właśnie! Od jakiego czasu tu jestem? Co się w ogóle dzieje?!
- łaAAAAAAAAAAŁ- Krzyknąłem. Dopiero wyostrzył mi się wzrok i zauważyłem, że jestem zamknięty w jakiejś skrzynce. Wszystko dziwnie się kołysało, więc postanowiłem, że nie będę się ruszał.- Okej, spokojnie, wszystko jest dobrze.- Powiedziałem sobie w duchu. Rozglądnąłem się -a właściwie to tylko ruszyłem oczami, bo skrzynka była tak ciasna, że obracanie głowy nie miało większego sensu - I zobaczyłem przed sobą jedyne źródło światła. Mała szczelina między tym czymś, co budowało moje więzienie -przypominało drewniany metal, albo metalowe drewno, jak kto woli - w każdym razie po 5 sekundach przyzwyczajania oka do światła, popatrzyłem przez otwór. Niebo, jakaś...WYSPA?! To by wyjaśniało tajemnicze kołysanie. Jestem na morzu! Tylko cud uratował mnie przed zatonięciem! Skrzynka nie mogła mieć nigdzie indziej żadnych...hej! czuję coś przy ogonie...To...zimne...Ale nie mogę się ruszyć... Chwila! To woda?! Musiałem tak długo dryfować, że materiał, z którego została zbudowana "klatka" namókł i hmm... No w każdym razie jak się stąd nie wydostanę, może się stać najgorsze.

***

Ostatnio edytowany przez NinjaCheese_ (14-12-14 20:49:55)

* Heej, ludzie, jak coś to wytykać mi tu każdy mały błąd, bo nie piszę od dawna i "zaczynam od nowa" :D

Cone

- Skoro - prawdopodobnie - Utrzymywałem się w tej pozycji, w tym samym miejscu przez większość czasu, dno skrzyni najdłużej znajdowało się pod wodą. W takim razie jest ono najmniej trwałe i jest jedynym moim pomysłem na ucieczkę, a kończy mi się czas. Woda sięga mi już po grzbiet (leżę), a i tak staram się zatykać dziurę nogą. W międzyczasie poza zimnem zdążyłem poczuć ból po prawej stronie pyska, bliżej szyi niż oka i taki dziwny, od środka mojego ciała, blisko serca.
- Muszę działać szybko, to moja jedyna szansa- Chyba chciałem sobie dodać otuchy... Do akcji przystąpiłem od razu. "Wstałem", a tak właściwie to tylko położyłem się na brzuchu. Wszystko się zatrzęsło, trochę wody wlało się przez wyżej położoną szczelinę - "okno". Muszę przyznać, byłem bardziej niż trochę przestraszony. Woda sięgała mi już po pysk. Nie do końca wiem, co się stało, bo w jednej chwili uderzyłem z całej siły o dno skrzyni...a może raczej walnąłem w "sufit"? W każdym razie nie sądziłem, że po czymkolwiek, co mogli ze mną zrobić w tym laboratorium, będzie mnie tak boleć dosłownie każda część ciała... Na szczęście udało mi się wyłamać dół skrzyni i wypłynąć na powierzchnię. Wiedziałem, że nie będę mieć tyle sił, by dopłynąć do brzegu. Ostatkiem sił wspiąłem się na pozostałości po moim "więzieniu". Na razie służyło mi to za tratwę, ale nie na długo...
                                                                                                            ***

Ostatnio edytowany przez NinjaCheese_ (19-12-14 20:06:17)

~Teraz czas na mnie ;)

Ahri

Kiedy się obudziłam, najpierw oślepiło mnie słońce. Potem poczułam ból w prawym skrzydle. Powoli wstałam z cichym jękiem. Rozejrzałam się. Wokół mnie leżały szczątki mojej klatki. Spojrzałam na obolałe skrzydło. Było całe we krwi. Skupiłam się i poczułam jak rana mi się zasklepiła. Uśmiechnęłam się lekko. Rozejrzałam się ponownie. Gdzie jestem? Co się stało? Ruszyłam powoli brzegiem. Może ktoś jeszcze przeżył? Może ktoś jest ciężko ranny i potrzebuje mojej pomocy? Westchnęłam. Nagle zobaczyłam leżącego na piasku wilka. Powoli podeszłam do niego.

Draver

Kiedy się obudziłem, pierwsze co zobaczyłem to błękitne oczy. Natychmiast się zerwałem na nogi i jęknąłem z bólu. Miałem wbitą dość dużą drzazgę w łapie. Przełknąłem ślinę i spojrzałem na wilczycę. Uśmiechała się miło.
- Cześć. Nic ci nie jest? - dopiero teraz zauważyłem jej skrzydła. Jedno było całe umazane krwią. - Chodź. Pomogę ci - powiedziała i zaczęła się do mnie zbliżać. Za każdym razem się cofałem. W końcu zatrzymała się i spojrzała na mnie zdenerwowana. Wzniosła się.
- Posłuchaj. Chcę ci pomóc, więc nie utrudniaj tego - stanęła na ziemi i podeszła do mnie. Tym razem się nie cofnąłem. Usiadłem i pokazałem jej łapę. Spojrzała na nią zatroskana. Złapała drzazgę zębami i wyrwała ją. Zapiszczałem z bólu i po moim ciele przepłynął prąd. Kopnął wilczycę i odskoczyła z jękiem.
- Wybacz - szepnąłem. Podszedłem do niej. Spojrzała na mnie z przerażeniem, ale dotknęła nosem rany. Najpierw strasznie zapiekło, a później rana zniknęła. Spojrzałem na nią zdumiony. Uśmiechnęła się lekko.

Ostatnio edytowany przez Poginka (15-12-14 12:13:52)

Rainbow

Patrzyłam jak podnosi się z ziemi , czekając aż system wykona analizę jego ciała , ale nic się nie stało. Mam zbyt słabą baterię...
Mój grzbiet zaczął się transformować, białe metalowe płytki schowały się pod spód , a na wierzch wyszły czarne baterie słoneczne. Chwile zajmie zanim się naładuję, zwłaszcza , że nie mogę teraz 'pójść spać'.
- Co mi zrobiłeś ? - zapytałam

Radioactive

- W sensie ?- zapytałem stając dwa metry przed nią.
- Obudziłeś. -
Skrzywiłem się lekko.
- Taaak jakby ... ekhem... Poraziłem cię prądem. -