Niezwykły Świat

Rainbow

-Ty... kontrolujesz prąd ? - zapytałam zdziwiona. To znaczy... że może mnie zasilić, wystarczy dotyk. Albo spalić mi wszystkie obwody... Dopóki lepiej go nie poznam lepiej trzymać się z daleka.
Lepiej go nie poznasz ? Rainbow ! Zostaw tego palanta, naładuj się i uciekaj z tej wyspy !. Odezwał się. Głos AI w mojej głowie. Prychnęłam i odwróciłam się. Zaczęłam iść brzegiem , pozwalając falą moczyć moje metalowe łapy. I tak nie mogły mi nic zrobić. Jestem wodoszczelna , przynajmniej bez transformacji , a łapy są jeszcze normalne.
- Hej ! Dokąd idziesz ?! - usłyszałam za sobą kroki i błękitny wilk dogonił mnie , trzymając się jednak dalej od wody.
- Jak najdalej od ciebie. - powiedziałam chłodnym tonem. Stanął , a ja poszłam dalej.

Radioactive

Patrzyłem za odchodzącą wilczycą nie ruszając się ani o krok. Świetnie. Znałem ją dwie minuty , a już zdążyła mnie znielubić. Dość głupio , skoro pewnie tylko my tu jesteśmy. Nikogo więcej nie widziałem. Ale ...
Odwróciłem się i zacząłem biec w przeciwnym kierunku.

Cone

Kiedy zebrałem wystarczającą ilość tych małych, czerwonych roślin podbiegłem do Żółwia. Musiałem ponownie wejść do wody, żeby mój Czerwony Przyjaciel nie utknął na mieliźnie jedząc te okropieństwa. Glony położyłem jeszcze na płyciźnie, za którą był gwałtowny spad o jakieś minimum 3 metry na dół. Żółwik podpłynął i wciągnął wszystko na raz. Byłem lekko zszokowany, bo przecież nie zebrałem 5 glonów, tylko 50... Kreatura bardzo zadowolona wydała dziwny gwizd, wyraźnie prosząc mnie o jego powtórzenie. Spróbowałem. Dźwięk był całkiem podobny. Żółwik uśmiechnął się, po czym zanurzył w głębinie wody. Gwizdnąłem jeszcze raz, a on momentalnie się wyłonił. Chciał mi pokazać, że jeśli będę potrzebował pomocy, przypłynie mi na ratunek. Odwzajemniłem uśmiech, po czym  odwróciłem się i podszedłem do leżącej na plaży wpół zniszczonej skrzyni. Żółwik odpłynął. Popatrzyłem się na niego i odprowadziłem go wzrokiem. Wracając do pozostałości skrzynki. Ostrożnie zaglądnąłem do środka i prawie od razu odskoczyłem. Martwy wilk z białymi robaczkami. Szukałem po skrzynce jakiegoś napisu, informacji co to jest. Wiedziałem przecież skąd ten wilk pochodził. Znalazłem.

Ostatnio edytowany przez NinjaCheese_ (27-12-14 14:30:26)

Cone

(Znalazłem). Napis znajdował się na zewnętrznej stronie skrzyni. Niestety nie było tam napisane nic na temat wilka, poza jego numerem i miejscem, w którym się znajdował.
"3579321 BOKS NR 93"
Zacząłem się zastanawiać, czy jestem jedynym wilkiem, który przeżył. Po paru chwilach doszedłem do wniosku, że gdybym jednak nie był jedyny... I tu pojawia się problem. Mianowicie nie jestem jedynym wilkiem, który był testowany i jako, że nie mam za bardzo "mocy", inne magiczne zwierzęta mojego gatunku, mogą je posiadać. I mogła im się nie podobać ta podróż, i mogą nie być teraz zadowolone (oczywiście tylko wtedy, kiedy przeżyły), i niekoniecznie mogą mnie polubić, i raczej nie będę tu długo żył, jeśli znajdę jakiegoś... W każdej chwili mogę zawołać mojego jedynego przyjaciela... ale kto wie, czy zdąży? Wracając do skrzyni i rozkładającego się wilka, zacząłem rozglądać się za innymi skrzyniami. Przecież ta nie mogła być jedyna. Słońce obijało się od każdej możliwej rzeczy : na plaży, na wodzie, na ... czymś, co podążało w moją stronę. Muszę przyznać, spokojny nie byłem.

Cone

Wilk nie zawracał, a ja nie wiedziałem, co robić. Może ucieczka uratowałaby mi życie, a może zwierze zaczęłoby mnie gonić i nie miałbym szans? Bałem się ruszyć, ale z drugiej strony wilk może się na mnie rzucić, widząc moją bezradność. Starałem się wyglądać na spokojnego i większego. Stałem tam jak ten debil, z burzą w mózgu, wpatrując się na przybliżającego się wilka.

Cone

To była wilczyca. Przynajmniej tak mi się zdawało, bo jaki basior nosiłby kolorowy ogon i miałby długie, tęczowe włosy? Poza tą bombą kolorów, zauważyłem, że obiekt mojego zainteresowania był hmm... był(a) z metalu. Co oni musieli z nią robić w tym laboratorium... No właśnie, przecież nie mam dowodów, że ona pochodzi z tego miejsca. Może na tej wyspie mieszkają takie stworzenia? No cóż, widząc, że nie przyspieszyła, ani nie zawróciła, pomyślałem, że na pewno się mnie nie boi. Jak dla mnie napięcie rosło, więc nie mogąc już wytrzymać, ruszyłem szybkim krokiem na spotkanie z nią.
-Yolo - Szepnąłem do siebie.