Niezwykły Świat

Imię : William -Will
Nazwisko : Harper
Przedstawia się jako : swój brat , Drake.
Wiek : 14 lat
Data urodzenia : 11 stycznia
Charakter/O nim : Nieodpowiedzialny , wesoły i optymistyczny chłopak , wydaje się być pozbawiony rozumu. Uwielbia wszystko , co jest niebezpieczne i przez co może narobić sobie kłopotów. Zwykle "ratowany" przez swojego brata bliźniaka. Uwielbia towarzystwo , przed którym często się popisuje. Nie umie siedzieć spokojnie , zawsze jest pełen energii. Szczery do bólu.
Wygląd : Wysoki wiecznie uśmiechnięty blondyn o niebieskich oczach.
Talent : Brak
Jak dostał się do Akademii ? : Jego brat bliźniak miał dostać list. Jest w końcu jest niemal dokładnym przeciwieństwem Will'a . Łączy ich tylko wygląd. Jego brat , Drake , jest świetnym pisarzem , a przynajmniej za takiego uważa go całe otoczenie , z wyjątkiem braciszka oczywiście. W ramach głupiego żartu Will wziął list , spakował się i , przedstawiając się jako Drake , dostał miejsce w akademii , jako "pisarz".
Zdolność nadprzyrodzona : "Panowanie" nad Ogniem oraz świetnie naśladuje głosy.
Fobia : Boi się Koni ...
Ciekawostki :
~Nie ma żadnego talentu , ani pisarskiego , ani plastycznego , ani muzycznego , a przynajmniej tak myśli
~Mieszka w pokoju trzy-osobowym z dodatkowym wyposażeniem , którym jest balkon , telewizja  , wypasiony sprzęt muzyczny i projektor hologramowy.
~Nie cierpi brata, którego wszyscy uważają za jakiś cud świata i ,według psychologa , całe to jego wpadanie w kłopoty , debilne żarty i popisy , to tylko próba zwrócenia na siebie uwagi.
~Umie jeździć konno , ale po wypadku w dzieciństwie obiecał sobie , że za żadne skarby świata nie podejdzie do tego zwierzęcia
~Ma 963 piosenki na telefonie , słucha najwyżej 100 .
~Jego rodzice są okropnie bogaci , dlatego zabrał "trochę" kasy z domu. Na "drobne wydatki".

2.



Imię : Alvin
Nazwisko : Richmond
Przezwisko : Dexter
Wiek : 14 lat
Data urodzenia : 4 lipiec
Charakter : Trochę tajemniczy , przyjacielski. Spostrzegawczy , bystry i szybki , zwinny. Nie mówi nic o sobie , ale lubi słuchać. Odważny , lubi adrenalinę , często ryzykuje. Kieruje się instynktem , lekkomyślny i porywczy.Łatwo daje się namówić na wszelkiego rodzaju niebezpieczne akcje. Trudno zdobyć jego zaufanie.
Wygląd : Jest średniego wzrostu , wysportowany , o jasnej skórze i tatuażach przy nadgarstkach. Ma farbowane morsko-zielone włosy i oczy z zielonymi soczewkami.
Talent : do wpadania w kłopoty. A oprócz tego umie gra na gitarze , chociaż robi to bardzo rzadko
Zdolność nadprzyrodzona : Stawanie się niewidzialnym
Umiejętności
~Jest świetnym złodziejem
~Porusza się bezszelestnie , a w słabym oświetleniu jest niemal niewidoczny
~Umie jeździć konno , samochodem , motorem , ogólnie prawie wszystkim
~Potrafi nieźle walczyć wręcz , strzelać z łuku i pistoletu
~Zawsze ma przy sobie scyzoryk
~Świetnie się wspina , potrafi wejść niemal wszędzie
~Umie robić wytrychy
~ + kilka innych przydatnych sztuczek
Fobia : Boi się pszczół
Ciekawostki :
~Ma dość nieciekawą przeszłość , o której wie tylko on
~Dwa lata temu uciekł z domu ( patrz: nieciekawa przeszłość ) , od tego czasu jest złodziejem
~Akademia przyjęła go jako muzyka , ponieważ czasem  grał na gitarze w zamian za napiwki
~Nikt nie zna jego imienia i nazwiska , dlatego wszyscy mówią do niego tak jak si przedstawił - Dexter
~Ma pokój z Rose

Ostatnio edytowany przez Infernal (23-03-14 16:54:18)

~W każdej chwili można się dołączyć / dodać nową postać , wystarczy zrobić KP :)
~Jest pierwszy września , jedziemy do szkoły. Wszyscy razem , spotykamy się na dworcu , będziemy jechać pociągiem :) ( Wiem , że podobnie do HP , ale jakoś musimy się poznać :D )

Zaczynamy !

~Camila Collins


Mama zaparkowała samochód pod dworcem.
-Jestem z ciebie taka dumna!- powiedziała, wysiadając. Camila również wysiadła , zabierając z siedzenia torbę z rzeczami. Według tego , co napisane było w liście z akademii nie musiała nic brać , ponieważ wszystko zapewniała szkoła - ubrania , jedzenie , książki , zeszyty , materiały ... Ale ona wolała mieć swoje rzeczy przy sobie. Przynajmniej te najważniejsze jak pamiętnik , zeszyt , piórnik i maskotkę na szczęście. Większość uznała by to pewnie za dziecinadę , ale ona właśnie taka była - dziecinna.
-Będziesz chodzić do elitarnej szkoły ... Nawet nie wiesz jak ci zazdroszczę ! Ja w twoim wieku ...- mówiła dalej matka. Ruszyła w kierunku dworca , a dziewczyna za nią. W przeciwieństwie do mamy wcale nie chciała iść do akademii. Nie wiedziała co ją tam czeka , bała się , że nie będzie tam pasować. Przecież ... wszyscy ludzie tam mają talenty , a ona ? Umie narysować tylko kilka kresek na papierze. Ani się obejrzała , a stała na peronie i żegnała się z matką.
-Będę tęsknić. - powiedziała kobieta. - Obiecaj , że będziesz pisać.
-Obiecuję.- powiedziała cicho dziewczyna.
-Dobrze , muszę już iść. Bądź grzeczna i powodzenia. - matka pocałowała ją w czoło i odeszła , machając jej na pożegnanie. Camila została sama , na pustym peronie. Do pojawienia się pociągu zostało jeszcze kilkadziesiąt minut. Rozejrzała się i usiadła na jednej z drewnianych ławek. Wyjęła pamiętnik i zaczęła pisać.

Rose Valentine

Na dworzec odwiózł ją ojciec. Gdy wysiadła od razu odjechał . Bez pożegnania , bez słowa. Westchnęła. Weszła do dworca , pustego o tej porze dnia. Była dopiero siódma rano , jeśli nie wcześniej. Rose podeszła do małego sklepiku znajdującego się w rogu sali. Kobieta siedząca w środku ze znudzeniem podniosła nad nią wzrok znad krzyżówki. Zdziwiła się , widząc , że na ramieniu dziewczyny siedzi ptak , jednak nie skomentowała tego.
-Czego chcesz ? - zapytała oschle.
-Paczkę herbatników. - powiedziała Rose. Nie siliła się na "poproszę". W jej naturze nie leżało proszenie o cokolwiek. Mówiła i miała to dostać , zwłaszcza , jeśli miała za to zapłacić.
Kobieta dała ciastka , a Rose pieniądze. Szybko odeszła w stronę peronu numer sześć. Kobieta w sklepiku włożyła monety do pojemnika , nie siląc się na ich policzenie. Gdyby to zrobiła , zauważyłaby , że brakuje połowy sumy , odjętą przez Rose za jakoś obsługi klienta. Jednak teraz dziewczyna stanęła na peronie , gdzie ewentualny gniew kobiet nie mógłby ją dosięgnąć. Była tu jeszcze jedna dziewczyna , pisząca coś w zeszycie. Rose nie zwróciła na nią zbytnio uwagi . Usiadła po drugiej stronie ławki i zajęła się kruszeniem herbatników dla Frosta - swojego białego ptaka.

~ Mam problemy z klawiaturą , więc pisanie w moim wykonaniu może iść dość ... topornie :)

Elza Rose

Wjechałam na parking razem z mamą wysiadłyśmy. Mama mnie pożegnała i odjechała. Założyłam kaptur na głowę aby nikt nie zauważył moich włosów. Weszłam na salę i ani żywej duszy tylko pani w sklepiku. Podeszłam do sklepiku.
- Przepraszam.- Odezwałam się do kobiety. Ona odwróciła się nie chętnie.
- Czego chcesz?
- Poproszę tamte żelki i sok.- Podała mi a ja zapłaciłam. Nie zauważyła nawet że miałam do zapłacenia 5.30 zł a zapłaciłam 1 zł. Zaczęłam się cicho śmiać. Kiedy weszłam na peron zauważyłam że nikogo nie ma tylko dwie dziewczyna i jakiś chłopak. Rozglądnęłam się i spostrzegłam że jest coś w cieniu jakby " cień w cieniu" ale nie przejęłam się tym i usiadłam na oddzielnej ławce. Otworzyłam żelki i zaczęłam jeść i przy okazji wyciągnęłam z torebki telefon i zaczęłam grać.

Anni Quinn

Podjechałam pod dworzec zaniepokojona.
- Mamo, czy ty sądzisz że powinnam tam jechać?- Mama tylko głupio się na mnie popatrzyła i kazała wysiąść. Wysiadłam i zanim się obejrzałam nie było już mamy auta. Popatrzyłam na dworzec. Podeszłam do drzwi i lekko uchyliłam. Po jakimś czasie weszłam rozglądnęłam się. Nie było nikogo tylko sklepikarkę. Nie mogłam uwierzyć że mama naprawdę mnie tam wysyła. Ja po prostu tego nie chcę. Weszłam na peron. Rozejrzałam się i usiadłam na ławce obok dziewczyny w czerwonej kapuzie. Spostrzegłam że ma piękne białe włosy. Zarumieniona dotknęłam ją lecz kiedy się odwróciła ja wstałam i usiadłam obok dziewczyny z ptakiem na ramieniu. Z walizki wyciągnęłam zeszyt i zaczęłam zapisywać nuty na nowy utwór na mojej harfie.

Elza Rose

Kiedy grałam na telefonie ktoś mnie dotknął. Odwróciłam się szybko i ujrzałam dziewczynę z różowymi włosami. Chciałam się przywitać ale ona wstała i usiadła w innej ławce. Odwróciłam się wznów do telefonu, włożyłam słuchawki i słuchałam najróżniejszych piosenek.
- Ciekawe czy w tej Akademii mają konie? Ciekawe jak tam będzie? Mam nadzieję że fajnie bo tam spędzimy cały rok szkolny!- Rozmyślałam.


Anni Quinn

Kiedy pisałam ptak zerwał się z jej ramienia i wyrwał mi zeszyt. Wstałam szybko i pobiegłam za ptakiem. Stałam pod słupem i wrzeszczałam na ptaka.
- Oddaj mi ten zeszyt! Słyszysz ptaku!- Wołałam ale na darmo. Usiadłam wznów. Ukryłam twarz w dłoniach i zaczęłam cicho płakać.
- Tam są moje wszystkie melodie do harfy! Będę musiała zacząć od nowa wszystko pisać!- Wrzeszczałam w myślach. Popatrzyłam się na innych a oni na mnie. Odwróciłam głowę aby nie widzieli jak płaczę. Weszłam do sali i poprosiłam w sklepiku o paczkę chusteczek. Zapłaciłam i wróciłam na peron. W samą porę bo akurat przyjechał pociąg. Wzięłam walizkę i zajęłam miejsce w pociągu.

Ostatnio edytowany przez Poginka (08-03-14 21:08:11)

Elza Rose

Wsiadałam do pociągu kiedy zauważyłam pewnego młodzieńca który wspinał się na słup.
- To ten którego widziałam w cieniu!- Zawołałam w myślach.- Ale nie będę do niego podchodzić bo go wystraszę swoimi włosami tak jak tamtą.- Po czym zajęłam miejsce w przedziale. Wypiłam trochę soku. Byłam bardzo zmęczona po podróży z drugiej strony kraju aż tutaj więc postanowiłam się trochę przespać. Śnił mi się cichy i ciemny nieznajomy. Lecz po chwili się obudziłam gdyż obudził mnie hałas skoku. Spojrzałam na wejście do pociągu a tam stał on! Udawałam że go nie widzę bo nie chciałam go wystraszyć.


Anni Quinn

Po zajęciu miejsca patrzyłam na swoje dłonie które miałam na kolanach. Myślałam o tym wszystkim, o zeszycie, o Akademii, o mojej ukochanej harfie. Nagle ktoś stanął na de mną spojrzałam w górę. Zobaczyłam młodzieńca o zielonych włosach i czarnym kapturze. Podał mi zeszyt uśmiechając się, a potem usiadł w kącie. Patrzyłam się na niego lekko się uśmiechając.
- Dziękuję. Nie wiesz ile to dla mnie znaczy. Jeszcze raz dziękuję.- Podziękowałam.- Jestem Anni, Anni Quinn. A ty masz na imię?- Zapytałam z zaciekawieniem.